« ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 21»





ΟΜΙΛΙΑ  25ης  ΜΑΡΤΙΟΥ



       Με ιδιαίτερη χαρά και υπερηφάνεια εορτάζουμε αύριο  την επέτειο της 25ης Μαρτίου.

      ΄Άλλη μια φορά η Πατρίδα μας,  πανηγυρίζει για δύο «Χαίρε».
         
       Το «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία»  και το «Χαίρε ω Χαίρε Λευτεριά».
         
       Το πρώτο «Χαίρε»  αναφέρεται στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου,  όπου ο Αρχάγγελος Γαβριήλ της μετέφερε τη χαρμόσυνη αγγελία της σύλληψης του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.
         
       Το δεύτερο «Χαίρε» αναφέρεται  στα μεγαλεία της  Ελευθερίας.

       Και τα δυο ΧΑΙΡΕ, θεμέλια αρχών της ζωής, σύμβολα αγώνος και  αφετηρίες νίκης στη κιβωτό της ιστορίας του λαού μας!!

       Μέσα σ’ αυτήν την άφθαρτη Εθνική κιβωτό όπου  κλείστηκε με την
ελευθερία καρτερικά και η ψυχή του Γένους των Ελλήνων.

        Με την πτώση της Κωνσταντινούπολης, στις 29 Μαίου 1453, η μαύρη νύχτα της σκλαβιάς κάλυψε τον εθνικό ορίζοντα και το όνομα της Ελλάδας έσβησε από τους χάρτες της υδρογείου.

        Από τη  μαύρη εκείνη ημέρα που ο Βυζαντινός  δικέφαλος αετός, βαριά πληγωμένος  κούρνιαζε  στην άγια τράπεζα της Αγίας Σοφίας, η  ελπίδα  και η πίστη για την απελευθέρωση, δεν έσβησαν από τις καρδιές των Ελλήνων.

       Έμειναν κρυμμένες στα στήθη τους. Έγιναν τραγούδι και ύμνος, που τον έψελναν σιγανά τα χείλη του ραγιά στην Παναγία

          " Σώπασε Κυρά Δέσποινα και μη πολύ δακρύζεις,
          πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα 'ναι ".

       Έλπίδα και πίστη  που δυνάμωναν  το σκλάβο Έλληνα και τον έκαναν  να ξεσηκώνεται κατά καιρούς και να κτυπά τον δυνάστη.

       Η έλλειψη μορφωμένων Τούρκων ανάγκασε τον κατακτητή να χρησιμοποιήσει τους υπόδουλους Έλληνες σε ανώτερες θέσεις, σαν διοικητικούς υπαλλήλους, γιατρούς, διερμηνείς κλπ. Παράλληλα πολλοί  έμποροι και  ναυτικοί κατόρθωσαν να δημιουργήσουν μεγάλες περιουσίες και στόλους εμπορικών πλοίων, πράγματα που αποτελούσαν δύναμη στα χέρια των Ελλήνων, ενώ ένας σημαντικός αριθμός  μορφωμένων και πλουσίων διέπρεπαν σε χώρες του εξωτερικού .

         Όλοι αυτοί οι Έλληνες, είτε πλούσιοι και μορφωμένοι, είτε  απλοί ραγιάδες, που δεχόταν και τη μεγαλύτερη καταπίεση, δεν έπαψαν ποτέ να οργανώνουν την αντίσταση και τον πόλεμο κατά των κατακτητών.

          Τα βουνά μας έγιναν εστίες αντίστασης, ενώ  τα ένοπλα τμήματα των Κλεφτών και των Αρματολών αποτελούσαν το μαχόμενο στρατό.          
         Ο πρωτεργάτης της εθνεγερσίας του 1821, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, στα απομνημονεύματά του, αναφέρεται στην αιώνια προσπάθεια των Ελλήνων για Ελευθερία, με τα παρακάτω:

«… Εμείς ποτέ δεν υποκύψαμε, δεν κάναμε συνθήκη με τον Τούρκο (εννοώντας την άρνηση του να παραδοθεί και τον ηρωικό θάνατο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου)......». 

        Οι δάσκαλοι του γένους και οι απλοί μορφωμένοι,  από τον Αγ. Κοσμά τον Αιτωλό,  μέχρι τον απλό Παπά του χωριού και τον Καλόγερο, που δίδαξαν τα Ελληνικά γράμματα στο Κρυφό σχολειό, τόνωσαν το Εθνικό φρόνημα και προτρέπανε το λαό να επαναστατήσει για να διώξει τον ξένο δυνάστη.

         ‘Ηταν καθοριστικής σημασίας η συμβολή της Εκκλησίας στην Εθνεγερσία του 1821. Η χριστιανική πίστη, ήταν εκείνη που συνέβαλε ουσιαστικά και αποφασιστικά στο να λάβει υπόσταση και πάλι το ένδοξο Έθνος μας μετά τη μακραίωνη Τουρκική δουλεία.

        «Ως πότε παλληκάρια, να ζούμε στα στενά
          μονάχοι σαν λιοντάρια στις ράχες στα βουνά
          Καλύτερα  μιας ώρας ελεύθερη ζωή
          Παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή»

         Και ο λαός ξεσηκωνόταν σε κάθε ευκαιρία. Τέτοιες εξεγέρσεις μικρές και μεγάλες έγιναν πολλές. Ξεπέρασαν τις 150, χωρίς όμως να φέρουν το " ποθούμενο".  Έτσι οι Έλληνες συνέχισαν για 368 χρόνια να δοκιμάζουν την καταπίεση και τη σκληρότητα του Ασιάτη κατακτητή, που εκδηλωνόταν με σφαγές, αρπαγές και καταστροφές, με βίαιο εξισλαμισμό, παιδομάζωμα, φορολογίες και άλλες βίαιες πράξεις.

          Ένα μέρος από τις αποτυχίες των Ελλήνων προήλθε και από την εγκατάλειψη των ξένων και ισχυρών της εποχής. Οι Έλληνες έδιδαν πίστη στις υποσχέσεις τους, ενώ αυτοί επεδίωκαν μόνο το συμφέρον τους και τους εγκατέλειπαν  μετά τις πρώτες αποτυχίες.

        Ο λαός μας  όμως δε θέλησε να εξαρτήσει την εθνική του υπόθεση, απ’ τα σχέδια των ξένων συμμάχων, ή από τις αποφάσεις της Ιερής Συμμαχίας.

         Έπειτα από πολλές  δοκιμασίες οι Έλληνες αποφάσισαν να στηριχθούν  στις δικές τους μόνο δυνάμεις, για να πετύχουν την απελευθέρωση. Εμπνευσμένοι Έλληνες, ο Αθαν. Τσακάλωφ από την Ήπειρο, ο Νικ. Σκουφάς από την Άρτα και ο Εμμ. Ξανθός από την Πάτμο, ως πρωτεργάτες ίδρυσαν τη "Φιλική  Εταιρεία, με τις συντονισμένες προσπάθειες της οποίας οργανώθηκε το Έθνος για την τελική αναμέτρηση με το δυνάστη. 

          Ο Α. Υψηλάντης πρώτος ξεκινάει την επανάσταση στη Μολδοβλαχία, ξεσηκώνοντας μέγα πλήθος Ελλήνων που υπήρχαν εκεί. Ζήτησε τη Ρωσική συνδρομή χωρίς αποτέλεσμα. Αντίθετα ο Τσάρος αποκηρύσσει το κίνημά του στη Μολδοβλαχία.
         
         Η ανταρσία του Αλή Πασά, θεωρήθηκε η κατάλληλη στιγμή για τον αποφασιστικό ξεσηκωμό.

         Το καριοφίλι και το γιαταγάνι του Κλέφτη και του Αρματολού ενωμένα, σπάνε την αλυσίδα της σκλαβιάς. Ξεπετάγονται τότε πίσω απ’ τα ταμπούρια ο Παπαφλέσσας, ο Γέρος του Μωριά, ο Καραϊσκάκης          η Μαντώ Μαυρογένους, ο Μάρκος Μπότσαρης και χιλιάδες άλλες ηρωικές μορφές, που συνθέτουν τον εθνικό μας πίνακα.

        Αλλά και μπαρουτοκαπνισμένοι καπεταναίοι πέρα στη θάλασσα, όπως η Μπούμπουλίνα, ο Κανάρης, ο Μιαούλης και πιο πάνω οι Μακεδόνες ο Φαρμάκης, ο Ολύμπιος, ο Κασομούλης και ο Καρατάσσιος.


         Έτσι στις 25 Μαρτίου 1821 ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός μαζί με τους οπλαρχηγούς Ανδρέας Λόντο και Ανδρέα Ζαίμη, κήρυξε την επανάσταση στο μοναστήρι της Αγ. Λαύρας κοντά στα Καλάβρυτα, και  τρεις μέρα αργότερα σχηματίστηκε προσωρινή κυβέρνηση στην Καλαμάτα, την οποία είχαν ελευθερώσει οι Μανιάτες και Μεσσήνιοι με οπλαρχηγούς τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Πέτρο Μαυρομιχάλη.

           Από την Πελοπόννησο η επανάσταση διαδόθηκε σ' ολόκληρη την υπόδουλη Ελλάδα μ’ ένα σύνθημα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ». Ήρθε η ώρα της εθνικής ανάστασης!

         H θυσία του Διάκου,, το Χάνι της Γραβιάς, η κατάληψη της Τρίπολης  και η καταστροφή της Στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια  αποτέλεσαν γεγονότα, που εδραίωσαν την πίστη στη δύναμη των Ελλήνων και χαλύβδωσαν την θέληση για τη λευτεριά .

        Εκτός όμως από τις επιτυχίες υπήρξαν και αποτυχίες και μεγάλες καταστροφές.

        Η καταστροφή της Χίου, η συντριβή των Ελλήνων στη μάχη του Πέτα της Ηπείρου, η δυσμενής εξέλιξη της επανάστασης στη Μακεδονία αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα που οφείλονταν είτε στη συντριπτική υπεροχή  του εχθρού είτε στα σφάλματα ή τις διενέξεις μεταξύ των Ελλήνων, που δυστυχώς φούντωναν σε κάθε απομάκρυνση του εθνικού κινδύνου.

        Δυστυχώς για κάποιο διάστημα το 1823 η Ελλάδα είχε δυο κυβερνήσεις έτοιμες για αλληλοσπαραγμό. Πολιτικές διαμάχες που οδήγησαν στη φυλάκιση το  Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον οποίο αναγκάστηκαν να αποφυλακίσουν το 1825 για να αντιμετωπίσει την απειλή του Ιμπραήμ.

         Ευτυχώς όμως " ο Θεός είχε υπογράψει τη λευτεριά της Ελλάδας και δεν επήρε πίσω την υπογραφή του", όπως έλεγε ο Γέρος του Μωριά. Ο Έλληνας είχε πάρει την απόφασή του. "Ελευθερία ή θάνατος’’ και  ο αγώνας για την ελευθερία της πατρίδας είχε φουντώσει και δεν ήταν εύκολο να καταπνιγεί.

          Παράλληλα οι συνεχιζόμενες ωμότητες των Τούρκων, η καταστροφή  των Ψαρών, η ηρωική αντίσταση στο Μεσολόγγι και πολλά άλλα γεγονότα προκάλεσαν τη συμπάθεια των λαών της Ευρώπης, πράγμα που ανάγκασε τους ηγέτες τους να υποστηρίξουν τελικά την απελευθέρωση της Ελλάδας.

          Τελικά η εθνεγερσία των Ελλήνων  πέτυχε και η  ανεξαρτησία της Ελλάδας αναγνωρίστικε διεθνώς το 1830 όταν κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους είχε αναλάβει ο Ιωάννης  Καποδίστριας

         Η Επανάσταση του 1821 δεν αποτελεί μόνο το σπουδαιότερο γεγονός στην Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας αλλά και  ένα γεγονός παγκοσμίου σημασίας διότι υπήρξε η πρώτη Εθνική Επανάσταση, για την ανεξαρτησία ενός υπόδουλου Έθνους, που παραδειγμάτισε και άλλους λαούς.

         Δεν πρέπει λοιπόν να λησμονούμε, οι σημερινοί Έλληνες  ότι οφείλουμε την Ελευθερία, την Εθνική μας υπόσταση και υπερηφάνεια,  στους αγώνες και τις θυσίες των αγωνιστών του 1821.

        Χάρη σε αυτούς, το Ελληνικό Έθνος διατήρησε την Εθνική του συνείδηση περί  κοινής καταγωγής και γλώσσας και την πίστη του στη Χριστιανική Θρησκεία καθ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.

           Οι Έλληνες ποτέ δεν αφομοιώθηκαν από άλλους λαούς, η  ιδέα του εθνικού χρέους τους εμψύχωσε και τους δυνάμωσε, ώστε να υπερισχύσουν των Τούρκων όπως άλλοτε οι Μαραθωνομάχοι και Σαλαμινομάχοι  υπερίσχυσαν των Περσών.

           Ο αγώνας του 1821 δεν ήταν έργο των ολίγων, μια τάξης ή μιας κοινωνικής ομάδας. Ήταν έργο όλων των Ελλήνων και όλων των περιοχών, πλουσίων και πτωχών, μορφωμένων και αγράμμάτων. Ήταν αγώνας υπέρ βωμών και εστιών  " για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία ".

          Κι αν " η διχόνοια η δολερή" όπως την ονόμασε ο ποιητής λίγο έλειψε να φέρει την καταστροφή και να οδηγήσει σε αποτυχία, ο ξεσηκωμός του 21  απόδειξε περίτρανα πως ο λαός μας ξέρει ν’ αγωνίζεται και να  μεγαλουργεί και το μήνυμα του είναι διαρκώς επίκαιρο φωτεινό παράδειγμα.

         Ατενίζουμε με υπερηφάνεια και ευγνομοσύνη στους ελευθερωτές, στους ήρωες  και μάρτυρες των ηρωικών αγώνων του 1821, για όσα  μας παράδωσαν και παρά τα όσα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χωρα μας τους υποσχόμαστε ότι είμαστε έτοιμοι και στο μέλλον να υπερασπιστούμε τα όσια και τα ιερά της φυλής και να διατηρήσουμε κάθε σπιθαμή του Ελληνικού χώρου κάνοντας πράξη την ομόνοια, την ενότητα και την αδερφοσύνη.


Νίκος Χατζητρακόσιας
Στρατιωτικός -  Χημικος Μηχανικός ΕΜΠ
Προεδρος της Ένωσης Συλλόγων Γονέων Άνω Λιοσίων  

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια