Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
Για τα καλά έχουν «φουντώσει» οι συζητήσεις για τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές.
Ονόματα γνωστά και λιγότερο γνωστά ανακοινώνονται από τους γνωρίζοντες σαν «υποψήφιοι δήμαρχοι», πολλοί σχολιασμοί γίνονται για τους λόγους που διεκδικούν το αξίωμα του δημάρχου, τις ικανότητές και τις γνώσεις τους, για τις προθέσεις τους.
Όμως, το ζητούμενο δεν είναι ποιος διεκδικεί την ψήφο των πολιτών. Το δικαίωμα αυτό το έχουν όλοι οι πολίτες που δεν τους έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα συμμετοχής σε εκλογές.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό της δικής μας ΕΠΙΛΟΓΗΣ, της επιλογής του ψηφοφόρου!
Ποιους θέλουμε εμείς, οι δημότες – πολίτες, για δήμαρχο;
Ποιους θέλουμε εμείς, οι δημότες πολίτες, για δημοτικούς συμβούλους;
Μέχρι πρότινος, οι επιλογές των περισσοτέρων από εμάς γινόντουσαν με τα πιο κάτω σοβαρά κριτήρια: α) αν είναι συγγενής, β) τι κομματική ταυτότητα έχει, γ) αν είναι φίλος, δ) αν είναι συνάδελφος, ε) αν είναι της ίδιας καταγωγής, στ) αν θα μας κάνει ρουσφέτια.
Αυτά, τα πολύ σπουδαία κριτήρια βάζαμε οι περισσότεροι για να δώσουμε την πολύτιμη ψήφο μας σε υποψηφίους. Γι' αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Δεν εξετάζαμε αν έχουν ήθος, αν έχουν γνώση, αν μπορούν να ασκήσουν διοίκηση, αν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της πόλης και των πολιτών. Ψηφίζαμε με σαθρά κριτήρια με αποτέλεσμα, να κατηγορούμε έως τις επόμενες εκλογές τον δήμαρχο κι όλους όσους στείλαμε στα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου με την ψήφο μας, ως ακατάλληλους! Μα αν αυτοί ήταν μία φορά ακατάλληλοι και κατακριτέοι, εμείς που τους ψηφίσαμε, πόσο ακατάλληλοι και κατακριτέοι είμαστε πού τους ψηφίσαμε;
Γι’ αυτό, έχουν γίνει πλέον μιας χρήσης οι δήμαρχοι και οι Δημοτικές Αρχές. Οι δημότες γρήγορα αντιλαμβάνονται την ακαταλληλότητά τους να διαχειριστούν τα προβλήματα της πόλης, αντιλαμβάνονται την απουσία οράματος που έχουν, την έλλειψη διάθεσης για ουσιαστικές παρεμβάσεις και το σημαντικότερο, πόσο κοινωνικά άδικη συμπεριφορά έχουν. Δεν νοιάζονται για τα προβλήματα και τις ανάγκες των δημοτών παρά μόνο για την ικανοποίηση των όποιων αιτημάτων ημετέρων.
Ένα ακόμη στοιχείο που πρέπει να παρατηρήσουμε και να μας προβληματίσει, είναι αυτό της απουσίας από το πολιτικό σκηνικό της πόλης, ανθρώπων με αρετές, με ικανότητες. Αν κάποιος αναζητήσει γιατί συμβαίνει αυτό, θα διαπιστώσει, πως όποιος ικανός προσπάθησε στο παρελθόν να προσφέρει στην πόλη, πολεμήθηκε με τον χείριστο τρόπο από την εξουσία και τα οικονομικά κι άλλα συμφέροντα.
Ακλόνητο παράδειγμα, ο αείμνηστος Νώντας Νίκας, ο άνθρωπος που είχε οράματα, αξίες, ήταν ικανότατος, είχε διάθεση για προσφορά. Έργα του ο Ορειβατικός Αχαρνών, πασίγνωστος παγκοσμίως, με δράσεις και προσφορά μεγάλη, καθώς και η Ιστορική Λαογραφική Εταιρεία Αχαρνών. Όταν εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος την τετραετία 1999 – 2002, κυνηγήθηκε τόσο από την τότε δημοτική αρχή όσο κι από τα συμφέροντα της πόλης, για έναν και μοναδικό λόγο. Ήταν διαφορετικός. Δεν τους έμοιαζε. Όσοι τον γνώρισαν, καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ. Όσοι δεν τον γνώρισαν, ας αναλογιστούν τι σημαντική πολιτιστική κληρονομιά άφησε στην πόλη των Αχαρνών κι ας τον συγκρίνουν κατόπιν, με όλους όσους κατά το παρελθόν υφάρπαξαν την ψήφο τους ή με όσους αύριο θα την διεκδικήσουν.
Έτσι, αρκετοί ικανοί κι αξιόλογοι πολίτες, βρέθηκαν απομονωμένοι, ξεκομμένοι από τα κοινά. Αυτοί οι ικανοί κι αξιόλογοι, είχαν μόνο ένα μειονέκτημα. Δεν ήταν διαπλεκόμενοι. Δεν συμβιβαζόντουσαν. Δεν ήταν άδικοι. Δεν εξυπηρετούσαν τα οικονομικά συμφέροντα. Γι' αυτό ήταν ακατάλληλοι. Και γι' αυτό τους πολεμούσαν και τους πολεμούν.
Με λάσπη, με συκοφαντίες, με υπονομεύσεις, με κάθε αθέμιτο και βρωμερό μέσο, πολεμήθηκαν οι ικανοί, αυτοί που μπορούσαν να οδηγήσουν την πόλη σε ανάπτυξη και πρόοδο.
Αναζητώντας τον κατάλληλο δήμαρχο σήμερα και μάλιστα σε μια κρίσιμη χρονική περίοδο.
Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Ας δούμε ποιοι είμαστε, στα καθήκοντα ποιας θέσης μπορούμε να ανταποκριθούμε, τι μπορούμε να πετύχουμε, αν έχουμε την ικανότητα να συνεργαζόμαστε και με ποιους, αν μπορούμε να σχεδιάζουμε, να αποφασίζουμε, να κάνουμε πράξη τις αποφάσεις.
Ας δούμε ποιοι είμαστε, στα καθήκοντα ποιας θέσης μπορούμε να ανταποκριθούμε, τι μπορούμε να πετύχουμε, αν έχουμε την ικανότητα να συνεργαζόμαστε και με ποιους, αν μπορούμε να σχεδιάζουμε, να αποφασίζουμε, να κάνουμε πράξη τις αποφάσεις.
Όσοι βλέπουν τον δημαρχιακό θώκο ή το αξίωμα του δημοτικού συμβούλου είτε σαν επαγγελματική – έστω και προσωρινή – αποκατάσταση είτε σαν ευκαιρία για ικανοποίηση προσωπικών επιθυμιών, με ότι μπορεί να εννοηθεί, ασφαλώς και δεν θα μπουν στον κόπο να κάνουν αυτοκριτική. Γνωρίζουν πολύ καλά γιατί διεκδικούν το όποιο αξίωμα.
Εμείς όμως, οι ψηφοφόροι, μήπως θα έπρεπε να μπούμε έστω και τώρα, σ’ αυτόν τον βάσανο; Να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να αποφασίσουμε όχι ποια πόλη θέλουμε, αλλά ρεαλιστικά να δούμε τι μπορεί να γίνει στα επόμενα πέντε χρόνια, ώστε να μειωθούν τα προβλήματα. Αφού ιεραρχήσουμε τις ανάγκες μας, τότε να κρίνουμε με αντικειμενικότητα ποιος είναι ικανός για δήμαρχος και ποιοι είναι άξιοι για δημοτικοί σύμβουλοι.
Η επιλογή του δημάρχου και των δημοτικών συμβούλων, πρέπει να γίνεται με ένα και μόνο σκοπό: την εκτέλεση συγκεκριμένων προγραμμάτων που θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής μας. Άρα, σε εκείνους που θα βάλουμε τον σταυρό προτίμησης θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι διαθέτουν ικανότητα, θέληση κι εντιμότητα, ότι μπορούν να φέρουν σε πέρας η αποστολή που τους ανατέθηκε από τους δημότες.
Αν για μια ακόμη φορά, ακολουθήσουμε την ίδια εκλογική συμπεριφορά όπως τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας και κανείς δεν θα έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται για όσα στραβά κι ανάποδα γίνονται στην πόλη.
Θα πρέπει επιτέλους, να αναλάβουμε κι εμείς τις ευθύνες μας…
0 Σχόλια