Συζήτηση για τη χωματερή: Ανάγκη να σπάσει ο φαύλος κύκλος!


Η προεκλογική περίοδος στο Δήμο Φυλής έχει ξεκινήσει. Η χωματερή φαίνεται να είναι πάλι ένα από τα θέματα που ότι θα κυριαρχήσουν στις σχετικές τοποθετήσεις δημοτικών παρατάξεων και υποψηφίων. Σχεδόν όλοι οι υπ. Δήμαρχοι και οι δημοτικές παρατάξεις τους διακηρύσσουν ότι θα αγωνιστούν για το κλείσιμο της χωματερής. 

Παραμερίζοντας οποιαδήποτε ανάλυση προθέσεων, θα προσπαθήσουμε στο παρόν άρθρο να σκιαγραφήσουμε τις βασικές θέσεις των δημοτικών παρατάξεων και να καταδείξουμε ότι παρά την επιφανειακή ταύτιση ως προς το στόχο («το κλείσιμο της χωματερής») υπάρχει αξιακή και πολιτική διαφοροποίηση στις προσεγγίσεις τους.  Αναλυτικότερα (στη βάση των προεκλογικών φυλλαδίων του 2010 και σχετικών συνεντεύξεων στον τοπικό τύπο):
Η δημοτική παράταξη «Α» ευαγγελιζόταν το 2010 την ανάγκη διαμόρφωσης μιας πολιτικής τοπικής οικονομικής ανάπτυξης διότι η χωματερή θα έκλεινε και δεσμευόταν ότι θα έδιωχνε τη μαφία των σκουπιδιών! Είναι γνωστό ότι η χωματερή όχι μόνο δεν έκλεισε αλλά πήρε παράταση για κάποιες δεκαετίες ακόμα! 
Η δημοτική παράταξη «Β» στο πρόγραμμα του 2010 δεν έκανε καμία αναφορά σε συνολική προσέγγισή της για το συγκεκριμένο θέμα, ωστόσο υποσχόταν ότι θα αγκαλιάσει τον οικολογικό τουρισμό στο νέο Δήμο Φυλής, θα αναπτύξει τοναγροτουρισμό και θα προωθήσει την πράσινη ανάπτυξη με έτοιμη σύμβαση για εγκατάσταση πάρκου φωτοβολταϊκών σε έκταση 120 στρεμμάτων της παλιάς χωματερής!
Η δημοτική παράταξη «Γ» σε προεκλογικό φυλλάδιό της έκανε λόγο για τελεσίγραφο απομάκρυνσης της χωματερής, ωστόσο ο επικεφαλής της σε συνεντεύξεις στον τοπικό τύπο τασσόταν υπέρ του νυν περιφερειακού σχεδιασμού, υπέρ της ολοκλήρωσης του κύκλου ζωής του ΧΥΤΑ και τη μετέπειτα διεκδίκηση της απομάκρυνσης του ΧΥΤΑ.
Η δημοτική παράταξη «Δ» είχε ταχθεί σαφώς υπέρ της αλλαγής του περιφερειακού σχεδιασμού και της απομάκρυνσης της χωματερής από κατοικημένες περιοχές, αναγνώριζε το ρόλο των ταξικών συμφερόντων, χωρίς όμως να προτείνει ή να παραπέμπει στη συνολική πρόταση πολιτικής για τα απορρίμματα και το διαφορετικό παραγωγικό πρότυπο για τη μείωση/ελαχιστοποίηση των απορριμμάτων.



Όλες οι παραπάνω προσεγγίσεις πάσχουν από δυο θεμελιώδεις αδυναμίες
Η πρώτη αδυναμία έγκειται στο γεγονός της παρουσίασης του θέματος ωσάν να είναι ένα τοπικό θέμα. Αντιθέτως, η απόφαση και εφαρμογή απόφασης για κλείσιμο της χωματερής ή η αλλαγή του περιφερειακού σχεδιασμού διαχείρισης των απορριμμάτων στην Αττική απαιτεί ταυτόχρονα αλλαγή σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Με άλλα λόγια, το θέμα της χωματερής είναι ένα μείζον πολιτικό ζήτημα όπου δοκιμάζονται συγκεκριμένες αξιολογήσεις των πολιτικά κυρίαρχων ελίτ για τη Δυτική Αττική. Και η αλήθεια είναι ότι η κυρίαρχη πολιτική ελίτ θεωρούσε και θεωρεί τη Δυτική Αττική τόπο της πιο άγριας οικονομικής και περιβαλλοντικής εκμετάλλευσης, αποδεχόμενη ότι η αξία των ανθρώπων που κατοικούν εδώ είναι υποβαθμισμένη ή ακόμα και αναλώσιμη.
 Η δεύτερη αδυναμία έγκειται στη μονοδιάστατη και περιοριστική προσέγγιση της χωματερής ως ενός σκουπιδότοπου που συνεπάγεται περιβαλλοντική υποβάθμιση. Η προσέγγιση αυτή οδηγεί συνήθως σε προτάσεις περιβαλλοντικής αποκατάστασης, διεκδίκησης αντισταθμιστικών ωφελειών, μετατροπής της χωματερής σε σύγχρονο εργοστάσιο επεξεργασίας αποβλήτων, μετατροπής της περιοχής σε πάρκο οικολογικού τουρισμού και αγροτουρισμού! Η προσέγγιση αυτή είναι μυωπική, αγνοεί όλα τα διαθέσιμα επιστημονικά δεδομένα για την περιβαλλοντική και υγειονομική καταστροφή που επιφέρει η χωματερή ή οι πιο σύγχρονες όψεις της. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι «αγνοεί» το ρόλο της χωματερής ως δούρειου ίππου θεσμικής ομηρίας των δημοτών και κατοίκων. Η ομηρία έγκειται στο γεγονός ότι ο Δήμος είναι εξαρτημένος από τα «αντισταθμιστικά οφέλη», δηλαδή αποδέχεται ουσιαστικά την «επιδοτούμενη» οικολογική, υγειονομική και κοινωνική καταστροφή, ενώ πολλές αναφορές τοπικών πολιτικών παραγόντων κάνουν λόγο για το ρόλο της χρήσης των αντισταθμιστικών για συγκρότηση εκλογικών μηχανισμών και πολιτικής διαφθοράς. 
Το να καταγγέλλουμε απλώς τη χωματερή ως περιβαλλοντική υποβάθμιση είναι απλώς άλλη μια συνθηματολογική προσέγγιση για τις ανάγκες του εκλογικού μπαλκονιού χωρίς καμία ουσιαστική επίπτωση στην πολιτική που επιβάλλει και διαιωνίζει την ύπαρξη και λειτουργία της στην περιοχή μας. Η προστιθέμενη αξία βρίσκεται στην ανάδειξη των τριών πτυχών του ζητήματος (οικολογική, οικονομική, πολιτικό-κοινωνική), στην ανάγκη ταυτόχρονης απάντησης σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο και τη διασύνδεση της χωματερής με τη θεσμική ομηρία του Δήμου. Υπάρχει σήμερα δημοτική παράταξη που να κινείται προς αυτή την κατεύθυνση; Υπάρχει σήμερα δημοτική παράταξη που να αποκαλύπτει την πραγματική διάσταση της χωματερής και να μην αναλώνεται στα γνωστά τετριμμένα συνθήματα; Υπάρχει σήμερα δημοτική παράταξη που να κινητοποιεί πόρους (πολιτικούς, επιστημονικούς, κινηματικούς) για την διερεύνηση και αποκάλυψη του ζητήματος «χωματερή»; Υπάρχει σήμερα δημοτική παράταξη που να βλέπει το μείζον στο ζήτημα της παραβατικότητα (δηλαδή τη σχέση χωματερής- πολιτικής διαφθοράς- εξαθλιωμένων τσιγγάνων και άλλων που ζουν από τη χωματερή και τις γύρω από αυτή δραστηριότητες) και να μην αναλώνεται στις γνωστές εκτονώσεις και στην εύρεση αποδιοπομπαίων τράγων που θα καλύψουν την τραγική ανεπάρκειά μας στο ζήτημα της χωματερής και στην εφαρμογή πολιτικών πρόληψης της παραβατικότητας σε τοπικό επίπεδο;
Η προσέγγιση του ζητήματος της χωματερής σε όλες τις διαστάσεις της (οικολογική, πολιτική, οικονομική, κοινωνική) και σε όλα τα επίπεδα λήψης αποφάσεων (τοπικό, περιφερειακό, εθνικό) απαιτεί μια εναλλακτική ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ  θεώρηση για τον δημότη και την περιοχή μας
Η θεώρηση αυτή αρνείται ότι ο δημότης Φυλής είναι ένας «καταναλωτής-πελάτης», αναγκασμένος να δέχεται την επιδοτούμενη καταστροφή. 
Η θεώρηση αυτή δεν αποδέχεται την ιδιωτικοποίηση των κερδών της χωματερής και την κοινωνικοποίηση των τραγικών ζημιών της. 
Η θεώρηση αυτή δεν αναζητεί αποδιοπομπαίους τράγους («για όλα φταίει το κακό κράτος», «η κακιά αστυνομία», «οι κακοί τσιγγάνοι») για να θολώσει τα νερά της θεσμικής ομηρίας του Δήμου και της πολιτικής ανεπάρκειάς μας. 
Η θεώρηση αυτή τοποθετεί στο κέντρο των προσπαθειών τον ενεργό δημότη που διεκδικεί οικολογική, κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη.
 Η θεώρηση αυτή αποκαλύπτει την ανάγκη προσπάθειας ταυτόχρονα σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. 
Η θεώρηση αυτή αναδεικνύει τις αξίες που απαιτούνται για την υπέρβαση των προβλημάτων, αναδεικνύοντας την βαθιά πολιτική διάσταση του θέματος και των δυσκολιών που πρέπει να υπερβούμε.  
Απαιτείται ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ προσέγγιση και δράση για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της αλυσίδας «χωματερή- πολιτική διαφθορά- θεσμική ομηρία του Δήμου- υποβάθμιση της ζωής των κατοίκων».

Δημήτρης Μπουρίκος
Κάτοικος Ζεφυρίου

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια