Δύο έννοιες αλληλένδετες και αλληλοσυμπληρούμενες.
Η Ελληνική παιδεία από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν συστατικό των καλών τεχνών, του
Θεάτρου, της γλυπτικής, της ζωγραφικής. Οι τέχνες της φιλοσοφίας και της
διαλεκτικής, επιφανούς στοιχείου του πολιτισμού μας, που οδήγησαν την
ανθρωπότητα σε υψηλού επιπέδου τρόπο σκέψης και θεώρησης των πραγμάτων.
Στην σημερινή πραγματικότητα που διαβιούμε στη χώρα
μας, διαπιστώνουμε με λύπη ότι τα σχολεία μας δεν παράγουν πολιτισμό και για να
μη γίνομαι μηδενιστής, η σχέση τους με την ανάπτυξη των τεχνών, της διδασκαλίας
της δημοκρατίας, του σεβασμού στο περιβάλλον, του σεβασμού και αποδοχής της
ιδιαιτερότητας και των δικαιωμάτων του συνανθρώπου
είναι μικρή, με αποτέλεσμα
να έχει δημιουργηθεί έλλειμμα παιδείας στον λαό μας και αυτό να οδηγεί σε
βαθύτερο έλλειμμα πολιτισμού.
Τα φαινόμενα φαυλότητας τύπου Χρυσής Αυγής και
μπαχαλάκηδων, θα εξαλειφθούν μόνο αν δοθεί ένα τέλος στην παραγωγή στείρων
γνώσεων και στον παπαγαλισμό που έχει μοναδικό στόχο την επιτυχία στις
εξετάσεις.
Το έλλειμμα, ανθρώπων της εξουσίας (ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ –
ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ) που δεν δέχονται να συνομιλήσουν, διατηρώντας ο καθένας για τον
εαυτό του το αλάθητο του Πάπα και στερώντας έτσι από την κοινωνία μας την
επίλυση σοβαρών προβλημάτων, η διαφθορά και η σήψη που έχει κατακλύσει τον
Δημόσιο Βίο και την κρατική μηχανή, είναι αποτέλεσμα και της ελλιπούς παιδείας
που έχουν λάβει αυτοί οι άνθρωποι.
Η Ελευθερία στην σκέψη και την διακίνηση των ιδεών,
με εργασίες ατομικές και ομαδικές, που οι μαθητές γίνονται κοινωνοί της
πραγματικής γνώσης, γιατί η αναζήτηση και μόνο των
διαφορετικών πηγών και η άντληση τους, βοηθά στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης,
πιστεύω ότι πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά στο κτίσιμο ενός νέου σχολείου που πραγματικά θα προάγει την
γνώση μέσω του πολιτισμού και το ανάποδο.
Ζούμε στην εποχή που η γνώση μας δίνεται απλόχερα
και δωρεάν μέσα από το διαδίκτυο. Αρκεί να έχουμε την παιδεία στο να μπορέσουμε
να φιλτράρουμε τις πηγές. Η προσήλωση στα πλαίσια της αυθεντίας του Βιβλίου του
«Οργανισμού» και του δάσκαλου εκπαιδευτή και όχι παιδαγωγού, πνίγει τον
σκεπτόμενο νέο και τον οδηγεί πολλές φορές στην άρνηση και την αδιαφορία. Η
«Γνώση είναι δύναμη». Ομολογείται πλέον από όλους, ότι η μέση Δημόσια
Εκπαίδευση χρήζει βαθιάς αναδιάρθρωσης.
Βιρβίλης Πέτρος
Οικονομολόγος.
0 Σχόλια