Την Παρασκευή τα σχολεία του Δήμου Φυλής αποχαιρέτησαν με τις εκδηλώσεις τους, μία ακόμα σχολική χρονιά. Η διευθύντρια του 3ου Δημ. Σχολείου Ζεφυρίου και οι εκπαιδευτικοί με προσκάλεσαν στη σχολική τους γιορτή. Εδώ και αρκετά χρόνια παρευρίσκομαι στις εκδηλώσεις τους,ιδιαίτερα στην έναρξη και στη λήξη της σχολικής χρονιάς και τους στηρίζω όσο και όπως μπορώ ,γιατί γνωρίζω πολύ καλά το σημαντικό - παρεμβατικό ρόλο της εκπαιδευτικής διαδικασίας στην κοινωνική ομάδα και στην ευρύτερη κοινότητα με δασκάλους που πραγματικά είναι λειτουργοί της εκπαίδευσης . Το σχολείο βρίσκεται στην πλευρά της περιοχής που η πλειοψηφία των κατοίκων είναι ΡΟΜΑ κατά συνέπεια είναι μονοπολιτισμικό. Όταν έφθασα στο σχολείο, ακριβώς απέναντι κάποιοι γλεντούσαν με δυνατή μουσική και πυροβολούσαν στον αέρα. Φοβούμενη μήπως πέσει κάποια σφαίρα και χτυπήσει παιδιά, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν, μπήκα στον αύλιο χώρο του σχολείου που μόλις είχε ξεκινήσει η εκδήλωση. Παρόντα διακόσια περίπου παιδιά και οι οικογένειές τους , παρουσίασαν μία εξαιρετική παράσταση με τραγούδια,χορούς, σχολικά παιχνίδια. Σε δέκα λεπτά οι καπνοί από δύο φωτιές, υψώθηκαν στον ουρανό, η μία δίπλα στο σχολείο που είναι ο ρημαγμένος χώρος του πρώην γηπέδου Ζεφυρίου. Η φωτιά ήταν κοντά,
ανησυχήσαμε, πήρα τηλέφωνο τον τοπικό πρόεδρο και ενημέρωσα. Ήρθε η ομάδα Δίας έκανε μια βόλτα και αποχώρησε. Η γιορτή τελείωσε γρήγορα, βιαστικά έπαιρναν οι μητέρες τα παιδιά και έφευγαν , και μόλις γύρισα σπίτι, με πήρε τηλέφωνο μία εξαιρετική δασκάλα, την οποία εκτιμώ απεριόριστα για την προσφορά της καρδιάς της σε αυτό το σχολείο, που αν και έχει συνταξιοδοτηθεί, ήρθε να δει τους μαθητές της και μου είπε ότι ο καπνός που βλέπαμε ήταν το δικό της αυτοκίνητο που το έκλεψαν μπροστά από την είσοδο του σχολείου, το πήγαν δίπλα και το έκαψαν.Κάποιοι νέοι το έκλεψαν, που έχουν περάσει από αυτό το σχολείο. Μέχρι σήμερα είχα την ελπίδα ότι η πορεία της ένταξης αυτής της κοινωνικής ομάδας περνάει μέσα από την εκπαίδευση. Τώρα πιά προβληματίζομαι, τί και ποιός, θα μπορέσει να παρέμβει στον καταλυτικό ρόλο της οικογένειας που αποδέχεται την παραβατική συμπεριφορά, αν δεν την εξωθεί κιόλας? Τα λέμε χρόνια, η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο. Ακούει κανείς?
0 Σχόλια